جدید ترین گزارش گروه گزارشگران مالی اروپا از قراردادهای بیمه ای بر مبنای استانداردIFRS

ریسک نیوز

کد خبر : ۱۱۲۴۸۶       چهار شنبه ۱۸ اسفند ۱۳۹۵

به گزارش ریسک نیوز،رئیس سازمان بورس اوراق بهادار چندی پیش  با اشاره به ابلاغ دستورالعمل صورتهای مالی جدید اذعان داشت ، سازمان بورس و اوراق بهادار مکلف شده است که این صورتهای مالی را عملیاتی کند و از سال آینده نیز، شرکتهایی که سرمایه آنها بالا است، باید صورتهای مالی را به صورت IFRS یا گزارشگری مالی بین المللی تدوین کرده و بانکها و بیمه ها جزو آن هستند و البته هماهنگی نیز با بیمه مرکزی برای اجرایی شدن این موضوع انجام می شود تا در بیمه ها هر چه زودتر عملیاتی شود.

در همین راستا رئیس کل بیمه مرکزی  در همایش «استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی IFRS " خبر داد که با هماهنگی و همسویی بین سازمان حسابرسی، سازمان بورس، سازمان مالیاتی و بیمه مرکزی و شرکتهای بیمه هرچه سریعتر مقررات IFRS-۴ را اجرایی و صورتهای مالی شرکتهای بیمه و بیمه اتکایی را برمبنای آن ارائه می دهیم.

همتی در خصوص چالش های پذیرش استاندارد بین المللی گفت: فقدان دانش اجرای گزارش گیری مالی بین المللی در بین عوامل دخیل در ایران از جمله شرکتهای بیمه ضرورت تربیت افراد متخصص در حوزه های ارزیابی، مالی و اکچوئری را تاکید می کند. همچنین اجرای استانداردهای بین المللی تاثیر قابل توجهی بر فرآیندهای مالی خزانه داری، مدیریت سرمایه گذاری، مدیریت ریسک و مالیات خواهد داشت که بایستی آمادگی لازم در شرکتها ایجاد شود. انطباق قوانین و مقررات و همسو بودن مجریان قانون گذاران و ناظران با اجرای استاندارد فوق بسیار مهم است و تکنولوژی تهیه اطلاعات مالی بایستی طراحی مجدد شود.

بر اساس این گزارش ، با توجه به حرکت جدی بانکها در اجرای صورتهای مالی جدید بر مبنای استاندارد IFRS ، تلاش صنعت بیمه جهت ایجاد بسترهای لازم برای پیاده سازی این استاندارد ضروری خواهد بود.

به تازگی گروه گزارشگران مالی اروپا در تاریخ 23 فوریه 2017 به بررسی تطبیقی روش عمومی و روش هزینه متغیر (Variable Approach) در قراردادهای بیمه ای که در استانداردIFRS بکار گرفته می شود،پرداخته است .

تفاوت­های کلیدی بین مدل عمومی و روش هزینه متغیر

روش هزینه متغیر (Variable Fee Approach) اصلاح شده روش مدل عمومی است. مدل عمومی در قراردادهای بدون ویژگی­های مشارکت یا در قراردادهای بیمه ­ای با ویژگی­های مشارکت که آزمون دامنه هزینه متغیر را رد شده ­اند، به کار برده می ­شود. بنابراین VFA در قراردادهای بیمه ­ای با ویژگی­های مشارکت مستقیم به کار برده می­شود که شامل شرایط زیر در هنگام شناسایی اولیه هستند:
الف) اصطلاحات قراردادی مشخص کند که منبع سرمایه­ گذاری سهامداران شرکت در موارد اساسی کاملا روشن باشد
ب) انتظار می­ رود که شرکت مقداری معادل با سهم قابل توجه عایدی به دست آمده از موارد اساسی را به سهامداران پرداخت کند
ج) نسبت قابل توجه جریان نقدی که انتظار می­ رود شرکت  سهامدارن پرداخت کند باید با جریان نقدی مربوط به موارد اساسی متفاوت باشد

به منظور قرار گرفتن در مدل VFA، یک قرارداد بیمه ­ای باید سه معیار شایستگی که در بالا عنوان شد را داشته باشد. این آزمون تعیین شایستگی فقط در شروع قرارداد به عمل می ­آید. لازم به ذکر است که تعریف ارائه شده فقط به اصطلاحات قرارداد بیمه ­ای اشاره دارد بنابراین لازم نیست که شرکت یا نهاد مربوطه منبع مشخص شده سرمایه موارد اساسی را نگه دارد.

در قراردادی که صلاحیت VFA را داشته باشد، شرکت وظیفه دارد تا مقداری معادل با سهم عایدی ارزش منصفانه موارد اساسی را به سهامداران به منظور فراهم کردن خدمات آینده برای قرارداد بیمه، پرداخت کند

هر تغییری در هزینه بیمه­ گران (در نتیجه تغیرات حاصل از افزایش ریسک مالی یا غیرمالی که موارد اساسی را تحت تاثیر قرار می­دهد) به عنوان حاشیه خدمات قراردادی (Contractual service margin) در نظر گرفته می­شود و به عنوان سود یا ضرر CSM شناخته می­شود.

در مدل عمومی، حاشیه خدمات قراردادی در هر گزارش دوره­ای با استفاده از نرخ تخفیف در آغاز قرارداد بیمه افزایش می ­یابد

اما در VFA هیچ افزایشی در حاشیه خدمات قراردادی صورت نمی­ گیرد. در VFA بدهی کلی توسط تبصره سود و زیان جامع جهت بازتاب تغیر در ارزش موارد اساسی شامل آن موارد خاصی که به سهامدارن (سهم سهامداران) تعلق دارد، تعدیل شده است. نسبت این تغییرات مربوط به سهم سهامدارن تحت تاثیر گذشت زمان و تغییر ارزش در دارایی­های موارد خاص قرار می­ گیرد. بنابراین حاشیه خدمات قراردادی VFA بر حسب نرخ­های تخفیف جاری در نظر گرفته شده است.

در هر دو مدل VFA و مدل عمومی شرکت­ها می­توانند بین سیاست­های زیر یکی را انتخاب کنند:

الف) گنجاندن درآمد مالی بیمه یا هزینه ­ها در سود و زیان؛ یا
ب) جداسازی درآمد مالی بیمه یا هزینه ­ها

لازم به ذکر است که تعدیل تغییرات در ریسک مالی مربوط به گزینه‌ها و تضمین‌ها در قرارداد بیمه‌ای ذکر می­شود. به عنوان مثال یک تغییر در نرخ تخفیف ممکن است ارزش گزینه‌ها و تضمین‌ها را تغیر دهد.

الف) در مدل عمومی، یک شرکت می­تواند انتخاب کند که آیا این را به عنوان سود یا زیان؛ و یا سود و زیان و سایر اقلام سود و زیان جامع قرار دهد

ب) در VFA تاثیر تغییرات در ریسک مالی گزینه ­ها و تضمین­ ها  به عنوان قسمتی از تغییرپذیری پرداخت بیمه­ گران برای خدمات آتی، و بنابراین به عنوان حاشیه خدمات قراردادی شناخته می­شود، مگر جایی که حاشیه خدمات قراردادی صفر شود. در عین حال، تاثیر تضمین مالی به عنوان تبصره سایر اقلام سود و زیان جامع تحت VFA و مدل عمومی قرار می­گیرد.

در VFA حاشیه خدمات قراردادی برای تاثیر تغییرات در ریسک مالی تعدیل می­شود، به عنوان مثال نرخ­های بهره بر روی سهم شرکت­ها در موارد اساسی یا تکمیل جریان­های نقدی وضع می­شود.

اگرچه به عنوان قسمتی از فعالیت­های مدیریت ریسک، یک شرکت جهت مقابله با ریسک­های بازار می­تواند از ابزار مشتقه استفاده کند، شرکت ممکن است سود و یا زیان حاصل از آن تغییرات را در ریسک مالی تعدیل نماید.

این موضوع می­تواند عدم تطابق روش­های حسابداری که ممکن است اتفاق بیفتد را توضیح دهد چراکه تاثیر تغییرات در ارزش ابزار مشتقه به عنوان سود و یا زیان شناخته شده‌اند، در حالی که تغییرات در ارزش تضمین­ها در قرارداد بیمه ممکن است تحت حاشیه خدمات قراردادی در VFA قرار گیرد. هدف این گزینه نزدیک ساختن VFA به مدل عمومی است.

در مدل عمومی یک حق انتخاب روش حسابداری برای تاثیر تغییرات در ریسک مالی وجود دارد. یعنی ممکن است شرکت این را به عنوان الف) سود یا زیان و ب) سود و زیان و سایر اقلام سود و زیان جامع انتخاب کند.

در روش­های حسابداری تحت استانداردهای IFRS 9 از ابزارهای مالی جهت حل عدم تطابق حسابداری حاصل از تاثیر تغییرات در ریسک مالی استفاده کرد.

ترجمه : حسین ارغند /واحد ترجمه پایگاه خبری ریسک نیوز

لینک کوتاه: http://risknews.ir/news/112486/